کاربردهای موضعی فلوراید که توسط دندانپزشکان استفاده می شود

کاربرد موضعی فلوراید که توسط دندانپزشکان استفاده می شود

فلوراید بزرگترین کمک دندانپزشکان در جلوگیری از پوسیدگی است. استفاده سیستمیک از فلوراید ، که از دهه 1940 آغاز شد و توسط مطالعات مختلف پشتیبانی می شود ، از دهه 1970 ، زمانی که فهمیده شد که تأثیر اصلی آن فلوراید مستقیمی بر مینای دندان است ، به عنوان موارد موضعی تغییر یافته است.

فلوراید بزرگترین کمک دندانپزشکان در جلوگیری از پوسیدگی است. استفاده سیستمیک از فلوراید ، که از دهه 1940 آغاز شد و توسط مطالعات مختلف پشتیبانی می شود ، از دهه 1970 به بعد ، به عنوان موارد موضعی تغییر یافته است ، زمانی که فهمیده شد که اثر اصلی آن فلوراید است که مستقیماً روی مینای دندان قرار می گیرد.

روش های کاربرد موضعی فلوراید در دو گروه اساسی جمع آوری می شود. گروه اول درمان هایی است که در آن از دندانپزشکان از داروهای با غلظت بالای فلوراید بین 5000 تا 23000 ppm استفاده می شود. این آماده سازی ها معمولاً توسط پزشکان در زمان های خاص یا در فواصل طولانی یا توسط متخصصین بهداشت دندان در بعضی از کشورها در خارج از کشور ، در کلینیک های عملی استفاده می شود.

آماده سازی های مورد استفاده را می توان به صورت ژل های حاوی فلوراید بالا ، محلول ها ، کف ها ، خمیرها ، لاک ها ، لاک ها ، مواد ترمیم کننده و لوازم آهسته رهش فلوراید خلاصه کرد. هدف در اینجا ایجاد مخزن فلوراید (تجمع رسوب) در دهان با استفاده از فلوراید زیاد بر روی دندان ها است. آماده سازی برای ذخیره فلوراید بالا بر روی دندان ها طراحی شده است. گروه دوم درمان هایی است که در آن از داروهای کم غلظت بین 250 تا 1500 ppm استفاده می شود که می تواند توسط افراد در خانه اعمال شود.

اینها روشهایی است که فقط توسط افرادی حاصل می شود که برای مدت طولانی در تمیز کردن معمول روزانه از آنها استفاده می کنند. آماده سازی های استفاده شده در اینجا می تواند به صورت خمیر دندان های حاوی فلوراید ، دهان شویه ها ، نخ دندان و آدامس های حاوی فلوراید باشد. هدف در اینجا کمک به بازسازی مجدد سطوح مینا-عاج-سیمان روزانه با نگه داشتن مقدار کمی فلوراید در دهان است. اصولاً به نظر می رسد این دو سیستم از نظر تأثیر یکسان هستند ، اما در حقیقت ، منطق درمان با یکدیگر متفاوت است.

از آنجا که همه گزینه های درمانی چند موضوع را پوشش می دهند ، من در مورد درمان هایی که می توان با داروهای حاوی فلوراید بالا که دندانپزشکان بیشترین استفاده را در پیشگیری از پوسیدگی دارند استفاده می کنم به عنوان مواد دندانی حاوی فلوراید ، می توانیم یونومرهای شیشه ای مورد استفاده دندانپزشکان و کامپومرها را به عنوان محصولات جانبی در نظر بگیریم. با این حال ، اینها نیز در نوع خود موضوعاتی هستند.

در این روشهای درمانی ، جایی که فلوراید بالا توسط دندانپزشکان بصورت موضعی استفاده می شود ، این درمانها علاوه بر کاربردهای خود افراد ، در جوامعی که این روشهای درمانی کافی نیست ، در جوامعی که شیوع پوسیدگی بالا دارند ، در بیمارانی که نیاز به پوسیدگی دندان دارند ، اعمال می شود. به سرعت بررسی شود ، و در افرادی که به دلایل مختلف احتمال پوسیدگی افزایش یافته است. توصیه نمی شود برای هر بیمار استفاده شود. قبل از استفاده ، ضرورت درمان با روش های بالینی و آزمایشگاهی باید ارزیابی شود. از آنجا که داروهای حاوی فلوراید استفاده شده حاوی غلظت بسیار بالایی است و دوزهای حاد سمی به راحتی حاصل می شود ، باید کودکان با احتیاط کامل درمان شوند ، باید از همکاری اطمینان حاصل شود ، بررسی شود که آیا بیمار دارای رفلکس بلع است و بیمار نباید از این موضوع دور باشد. بیمار در طول درمان.

ژل ها و کف های حاوی فلوراید:

آنها محلول های آبی از مواد مختلف فلوراید هستند. اگرچه در سالهای اول به صورت محلول در دسترس بودند ، اما به صورت ژل یا کف تهیه و تولید شده اند. این دارو معمولاً در کودکان بالای 6 سال به دلیل خطر بلع استفاده می شود. این دارو با استفاده از قاشق های ساخته شده از اسفنج مخصوص به بیمار اعمال می شود. این آماده سازی ها در جلوگیری از پوسیدگی صاف و پروگزیمال بسیار موثر هستند.

بسته به محتوای آنها 3 نوع محصول در کشور ما وجود دارد. اینها 2٪ سدیم فلوراید خنثی (NaF) هستند ،

آنها 8٪ فلوئورید استانوس و 1.23٪ فسفات فسفات اسید دار (APF) هستند. در کشورهای اروپایی ، آماده سازی آمین فلوراید با نام Elmex نیز موجود است. در طول درمان ، حداکثر تجمع فلوراید روی دندان در همان دقیقه اول اتفاق می افتد ، بنابراین ممکن است یک دقیقه استفاده کافی باشد ، اما برای حداکثر اثر ، اگر سن کودک مناسب باشد ، 4 دقیقه استفاده لازم است.

محلول 2٪ NaF حاوی pH خنثی است ، بی بو و بی مزه است. طبق روشی که در دهه 1970 توسط ناتسون تهیه شد ، توصیه می شود آن را برای کودکان 3 ، 7 ، 10 و 13 ، 4 بار با فاصله یک هفته اعمال کنید. این سن ها با دوره های فوران و زمان اتمام دندان های دندانی مرتبط هستند. علاوه بر این ، این یک آماده سازی است که باید در صورت ترمیم زیاد در دهان افرادی که در معرض خطر پوسیدگی هستند ، به عنوان جایگزین برای آماده سازی های اسیدی انتخاب شود. به جز سن 3 سالگی ، 5 میلی لیتر محلول روی دندان در هر نوبت استفاده می شود.

8٪ فلوراید گیاه محلول است که باید به صورت تازه تهیه شود. مخلوط کردی در محلول ، اکسید قلع رسوب می کند و در صورت انتظار ، آماده سازی اثر خود را از دست می دهد. علاوه بر این ، به همین دلیل ، لکه در مناطق پر شده نیز دیده می شود. همچنین سلیقه برای پذیرفتن کودکان بسیار منفی است. همچنین آماده سازی های یکبار مصرف و اسیدی آماده در لوله های خلا today's امروزی قرار دارد. همچنین ادعا شده است که فلوراید قلع به دلیل وجود عنصر قلع ، اثر باکتریواستاتیک دارد. روش استفاده از آن این است که از 6 سالگی هر 6 ماه یک بار آن را روی قاشق های مخصوص بگذارید. پراپارات 1 دقیقه در دهان نگه داشته می شود ، سپس بلافاصله به صورت خوراکی مصرف می شود و از مقدار اضافی آن خواسته می شود که دور ریخته شود. در ادبیات ، مواردی از مرگ به دنبال مصرف بیمار به دلیل استفاده بی احتیاط بعد از فلوراید قلع وجود دارد. امروزه ، به جز موارد خاص ، استفاده از آن به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.

1.23٪ محلولهای APF معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند. در واقع ، این NaF خنثی است که با اسید فسفریک بافر شده و pH به 3.2 کاهش می یابد. مطالعات نشان داده است که از آنجا که PH کم است ، آماده سازی های اسیدی تجمع F بیشتری در دهان نسبت به داروهای خنثی ایجاد می کنند. علاوه بر این ، این تجمع اطمینان می دهد که سطح فلوراید بزاقی تا 1 ماه در دهان بالا باقی بماند. نشان داده شده است که تجمع فلوراید در دهان نه تنها روی مینای دندان و دندان بلکه در پلاک دندان و تا حدی در بافت نرم است. شرکت های مختلف آماده سازی ها را به صورت ژل یا کف تهیه می کنند و به آنها عطر و طعم اضافه می کنند تا آنها را برای کودکان جذاب کند. انواع مختلفی به نام تیکسوتروپیک وجود دارد که در حالت نرمال چسبناک از قاشق جریان ندارد ، اما با فشار مایع می شود. حداکثر 5 میلی لیتر باید در قاشق های چسبیده در مواد از نوع اسفنجی در اندازه های مختلف ، که به طور ویژه تهیه شده اند و می توانند به طور همزمان روی هر دو فک استفاده کنند ، اضافه شود. درمان APF از 6 سالگی تا 15-15 سالگی هر 6 ماه یکبار انجام می شود. شناخته شده است که موفق ترین دوره درمان در دندانهای مختلط ، به خصوص در دوره فوران دندان های پرمولر است. در کودکان با تعداد زیاد پوسیدگی ، می توان آن را در ابتدا به 3 ماه یک بار کاهش داد. از آنجا که این آماده سازی ها باعث خشن شدن دندان های ترمیمی ، به ویژه یونومر شیشه ، کامپوزیت و پرسلن می شود ، بنابراین در این حالت باید داروهای خنثی را ترجیح داد.

از آنجا که تمام این مواد بسیار سمی هستند ، نباید قاشق های استفاده شده با مقدار زیادی ماده پر شود ، بیمار باید در موقعیت عمود بر عکس بنشیند ، بیرون ریز بزاق باید به طور مداوم در طول درمان متصل شود و از بیمار خواسته شود تا در پایان درمان ماده اضافی را تف کند. در طول درمان پزشک هرگز نباید کنار بیمار باشد. به طور کلی ، بسته به نوع آماده سازی ، از شما خواسته می شود که در پایان درمان به مدت نیم تا 1 ساعت چیزی نخورید و ننوشید.

اگر در حین درمان متوجه شدیم که بیمار داروی مورد نظر را بلعیده است ، یا اگر بیمار متوجه حالت تهوع ، استفراغ و / یا شکم درد شود ، باید سریعاً عمل را متوقف کرد. از آنجا که فلوراید زیاد وارد معده می شود به شدت با اسید معده واکنش نشان می دهد و اسید هیدروفلوئوریک ایجاد می کند که می تواند مستقیماً معده را تحریک کرده و باعث حالت تهوع و سپس استفراغ شود. باید به طور مداوم تف دهان بیمار را تضمین کرد و به بیمار باید داروهای حاوی یونهای فلزی بالا مانند شیر ، آب معدنی ، شربت های حاوی آنتی اسیدها داده شود. بنابراین ، فلوراید بلعیده شده با یونهای فلزی در معده متصل می شود و جذب آن تا حدی کاهش می یابد. اگر بلع قطعی است ، توصیه می شود پزشک برای تسریع این حالت تهوع ، تحریک داخل دهانی را با انگشتان انجام دهد. بنابراین ، فلوراید بلعیده شده خارج می شود. اگر تصور می شود که فلوراید از هضم در گردش است ، باید اقدامات فوری انجام شود. ترجیحاً ، رسیدن به نزدیکترین بیمارستان ، باز کردن مجرای دسترسی عروقی و تجویز گلوکونات کلسیم ضروری است. با در نظر گرفتن تمام این علائم ، می توان فهمید که کاربرد فلوراید بالا در بیمار چقدر دقیق است.

از طرف دیگر خمیرهای پیشگیری از فلوراید برای استفاده در حین تمیز کردن دندان از پلاک باکتریایی قبل از درمان با فلوراید تهیه می شوند. دلیل نیاز فلوراید در خمیر مورد استفاده این است که لایه بیرونی مینای دندان از بین رفته توسط خمیرهای ساینده با فلوراید در حین تمیز کردن تقویت می شود. با این حال ، نباید از این خمیرها قبل از کاربردهای ترکیبی استفاده شود.

لاک ها و لاک های فلوراید:

آنها محلولهای فرار مواد مختلف فلوراید مانند الکل و اتانول هستند. لاک های فلوراید در دهه 1960 در کشورهای اروپای شمالی تولید شد. اولین هدف آنها جلوگیری از حساسیت در دندانها بود. آنها به دلیل داشتن مقدار زیادی فلوراید و خواص طولانی مدت روی دندان ها ، آماده سازی های بسیار موثری هستند. اگرچه حاوی فلوراید بالاتری نسبت به ژل ها هستند (تقریباً 20000 ppm) ، اما خطر سمیت کم است زیرا مقدار استفاده شده اندک است (تقریباً 5/3 - 3/0 میلی لیتر). سمیت حاد فلوراید در این داروها کمتر دیده می شود. به همین دلیل ، می توان آن را در کودکان زیر 6 سال و به ویژه در کودکان کوچک - نوزادان ، در موارد پوسیدگی بطری کودک ، در کودکان مبتلا به عفونت زدگی گردن با موفقیت استفاده کرد. یک مزیت لاک ها این است که می توان آنها را روی کل دهان و همچنین فقط روی دندان های خاص استفاده کرد. قادر به خندیدن است. این ماده فقط به نواحی دارای مین زدایی در پوسیدگی بطری کودک یا بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی هستند ، می تواند به صورت کنترل شده تری اعمال شود. به طور کلی توصیه می شود که بسته به توزیع پوسیدگی و سرعت بیمار 2-4 بار در سال استفاده شود. هر درمان باید 2 بار و با فاصله 1 هفته انجام شود. آماده سازی شرکت هایی با نام های مختلف حاوی اجزای مختلف فلوراید است. دوراپات ، یکی از قدیمی ترین لاک ها ، به رنگ زرد است و حاوی 5٪ NaF محلول در کلوفونیوم طبیعی است. امروز ، یک آماده سازی بی رنگ نیز تولید شده است. فلورپروتکتور حاوی فلوروزیلان پیچیده با 0.7٪ فلوراید در لاک پلی اورتان است. بی فلوراید 12 حاوی 6٪ فلوراید کلسیم و 6٪ NaF است. امروزه 5٪ داروهای NaF با کاربردهای مختلف در نام های محصول مانند Vanish و Cavity Shield یکبار مصرف نیز منتشر شده است. این آماده سازی ها نه تنها برای مینا بلکه برای کمک به بازسازی مجدد عاج با استفاده از زیر پر کننده استفاده می شود. همچنین توصیه می شود در گودال ها و شکاف ها به عنوان جایگزین فیش فیش گیر استفاده شود. از آنجا که لاک آماده سازی فرار است ، ذخیره سازی آن نیاز به مراقبت دارد. همچنین ، به دلیل مشکل خونریزی ، در بیماران مبتلا به التهاب لثه اولسراتیو منع مصرف لاک الکل نیست. در کودکان با خطر آلرژی بالا باید با احتیاط مصرف شود. هنگام استفاده در نوزادان ، نباید بیش از 0.25 میلی لیتر در هر قرار ملاقات استفاده شود. مجدداً ، ترجیحاً نیم ساعت پس از استفاده ، هیچ چیز نباید خورده شود و نوشیده شود.

موفقیت های مشابه 20 تا 40 درصد در مطالعات بالینی پیرامون موفقیت های پیشگیری از پوسیدگی با ژل و لاک الکل مشاهده می شود. این آماده سازی ها عمدتا برای افرادی که از وسایل ارتودنسی استفاده می کنند ، کودکان مبتلا به بیماری های مزمن مانند آسم که به طور مداوم از داروها استفاده می کنند ، افرادی که به دلایل مختلف پوسیدگی گسترده دارند ، کسانی که تحت رادیوتراپی قرار می گیرند ، افراد مسن ، افرادی که به دلیل استفاده از میزان بزاق دهان آنها کاهش یافته است ، استفاده می شود داروهای مختلف ، عمدتا رابط ، سطح صاف ، ریشه و کمتر گودال گودال و در پیشگیری از پوسیدگی شکاف. اگرچه مطالعات in vitro نشان داده است که لاک ها در مقایسه با ژل ها و فوم ها پس از استفاده از لاک ها از لحاظ فلوراید و سختی مینای دندان برتری دارند ، اما از نظر علمی ثابت نشده است که آیا این امر به پیشگیری از پوسیدگی در داخل بدن کمک می کند یا خیر. به همین دلیل ، هنگام استفاده از این آماده سازی ها ، سهولت استفاده به جای مکانیسم عمل ، مورد توجه قرار می گیرد. به عبارت دیگر ، اگر کل دهان به بیماران ما ترجیح داده می شود ، اگر کودک سازگار باشد ، ژل های APF بیشتر ترجیح داده می شوند. زیرا روشی عملی ، سریع و ارزان است. با این حال ، بهتر است که لاک ها را برای کودکان کوچک و افراد معلول ترجیح دهیم.

نباید فراموش کرد که درمان های موضعی برای هر کودکی اعمال نمی شود و هرگز به تنهایی در موارد مناسب نمی توانند مثر باشند. همه این روش های درمانی باید با استفاده روزانه از خمیر دندانهای حاوی فلوراید همراه باشد. کاملاً توصیه می شود که پزشکان قبل از استفاده از چنین داروهای حاوی فلوراید بالا برای بیماران خود ، از پشتیبانی متخصص برخوردار شوند.