مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) محل اتصال فک پایین (فک پایین) به قاعده جمجمه است و در دو طرف سر درست در جلوی گوش قرار دارد. هنگام جویدن ، گفتار و بلع حرکت می کند و ساختار پیچیده ای دارد. این یکی از مفاصل متداول در بدن است. مشکلات موثر بر این مفصل معمولاً به عنوان اختلالات TMJ شناخته می شوند. با این حال ، دلایل مختلف دیگری برای درد فک وجود دارد و بنابراین شرایط مختلفی که مفصل را تحت تأثیر قرار می دهند ، اکنون به عنوان "اختلالات گیجگاهی فکی (TMD)" شناخته می شوند.
مفصل فک امکان حرکت فک پایین را فراهم می کند و عضلات متصل به این ناحیه با باز و بسته شدن دهان باعث حرکت استخوان فک می شوند. درون مفصل یک ساختار غضروفی قرار دارد که برخی از استخوان ها را می پوشاند. علاوه بر این ، یک بافت نرم به نام دیسک در مفصل وجود دارد و دارای ساختار لغزنده با مایعی به نام مایع مفصلی داخل مفصلی است.
به طور کلی ، TMD علت "چند عاملی" در نظر گرفته می شود ، به این معنی که اغلب چندین عامل موثر در علت وجود دارد. این عوامل را می توان به دو نوع تقسیم کرد. مشکلات عضلات مفصل ، مشکلات داخل مفصل.
مشکلات عضلات
جمع شدن (دندان قروچه)
جویدن یک طرفه
بسته شدن نامناسب دندان ها (انسداد ناهموار)
این عادت ها مانند مکیدن شست ، مداد ، گاز گرفتن لب ایجاد می شود.
داخل مفصل بپوشید ، روی غضروف ها ساییدگی ایجاد کنید. (بیشتر افراد مسن تحت تأثیر قرار می گیرند)
انواع آرتروز که می تواند مفصل فک را تحت تأثیر قرار دهد ، مانند آرتریت روماتوئید و نقرس.
ضربه به مفصل و دیسک نیز می تواند باعث درد شود.
در هر یک از این شرایط ، ساختارهای غضروف در ناحیه مفصل ساییده شده و الگوی جویدن نادرستی رخ می دهد. با سایش در این ناحیه ، درد ایجاد می شود و آرتروز ایجاد می شود که به آن اختلال عملکرد TMJ (عملکرد نادرست یا دردناک) گفته می شود.
درد در ناحیه مفصل و نزدیک آن. درد معمولاً درست در جلوی گوش قرار دارد و ممکن است به گونه ، گوش و شقیقه تابیده شود.
حرکات فک ممکن است محدود شود. در موارد نادر ، ممکن است فک قفل شود و در باز و بسته شدن دهان مشکلاتی وجود داشته باشد.
هنگام باز و بسته شدن دهان یا هنگام جویدن ممکن است صداهایی از ناحیه مفصل وجود داشته باشد. این صداها ممکن است طبیعی باشد ، اما اگر علائم دیگری مانند درد و کاهش دامنه حرکت وجود داشته باشد ، احساس ناراحتی در مفصل می شود.
از آنجا که گوش بسیار به ناحیه مفصل نزدیک است ، علائمی مانند سر و صدا در گوش ، حساسیت به صدا و سرگیجه (سرگیجه) ممکن است ایجاد شود.
بیشتر مشکلات مفصلی با درمان ها و مشاوره های ساده مانند استفاده از مسکن برطرف می شود.
ورزش های آرامش ، درمان های کاهش دهنده استرس ، آتل های ساخته شده توسط دندانپزشکان را می توان توصیه کرد.
از پاراستامول ، آسپرین یا سایر داروهای ضد التهاب می توان استفاده کرد. ضد التهاب ها به ویژه در عملکرد TMJ تأثیر می گذارند.
در صورت التهاب در مفصل ، تزریق داخل مفصلی دارویی به نام استروئید ممکن است کمک کند.
در صورت پرکاری عضلات فک ، تزریق سم بوتولینوم می تواند علائم را کاهش دهد.
ترمیم جراحی مفصل در موارد نادر مورد نیاز است.